Organizacja Rady opierała się na zasadach równości

Do prawomocności uchwał potrzebna była zasada jednomyślności. Wprowadzała ona w życie coś w rodzaju liberum veto, co stanowiło słabą stronę organizacji Rady. Projektanci tej zasady kierowali się pragnieniem, by żaden ze związków nie czuł się pokrzywdzony, by każda sprawa była załatwiana z uwzględnieniem postulatów poszczególnych grup. Związek krótko metraż owców reprezentowali w Radzie Ireneusz Plater-Zyberk i Józef Handt. Rada szybko wzięła się do dzieła. Współdziałała z władzami w opracowywaniu ustaw i rozporządzeń. Między innymi dzięki jej interwencji pomyślnie udało się załatwić sprawę średniometrażowych filmów o tematach polskich, zrealizowanych przez członków ZPFK do 1936 r. Według rozporządzenia z 14 sierpnia 1936 r. filmy ze stampilą „średniometrażowy temat polski” potraktowane zostały na równi z filmami pełnoprogramowymi, czyli powodowały one zniżkę podatku, wymierzoną według średnio- arytmetycznej stawki podatku od tych filmów. Ale do podatku, wymierzonego według średniej arytmetycznej, nie mogły być stosowane zniżki specjalne, zawarte w §§ 83 i 84 wymienionego rozporządzenia. Rada Naczelna spowodowała, że dodatkowe rozporządzenie zezwalało na zastosowanie zniżki zawartej w tych paragrafach dla dwunastu filmów, które miały być ocenzurowane do 1 listopada 1936 r. W załączniku do rozporządzenia wyszczególniono filmy, do których zastosowana została ta zniżka.